Οξεία Σκωληκοειδίτιδα
Η οξεία σκωληκοειδίτιδα αποτελεί το πιο συχνό και σοβαρό αίτιο οξείας κοιλίας στα μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους (3,8/1000 παιδιά ηλικίας <16 ετών). Η οξεία σκωληκοειδίτιδα οφείλεται συνήθως σε απόφραξη του αυλού της σκωληκοειδούς απόφυσης από φλεγμονώδες οίδημα ή κοπρόλιθο. Πιο σπάνιο αίτιο απόφραξης είναι κάποια φάρμακα που προκαλούν ειλεό ή η κοπρόσταση.
Η κλινική εικόνα του παιδιού συνίσταται σε αρχικά περιομφαλικό ήπιο ή κωλικοειδές άλγος από 1-2 ημερών το οποίο συνοδεύεται από αδιαθεσία, ανορεξία, ναυτία με ή χωρίς εμέτους. Ο πόνος αρχικά είναι συνεχής διάχυτος ενώ εν συνεχεία εντοπίζεται στο δεξιό κάτω κοιλιακό τεταρτημόριο .Ο πόνος στο δεξιό λαγόνιο βόθρο οφείλεται σε ερεθισμού του τοιχωματικού τμήματος του περιτοναίου. Αν η φλεγμονή συνεχιστεί μπορεί να επέλθει ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης που αποτελεί άμεσο χειρουργικό επεισόδιο. Η περιτονίτιδα που προκαλείται συνοδεύεται με έντονο κοιλιακό άλγος, υψηλό πυρετό και σκληρή κοιλία λόγω σύσπασης κοιλιακών τοιχωμάτων.
Δυστυχώς στα μικρά παιδιά η κλινική εικόνα μπορεί να είναι άτυπη. Συχνά παρατηρείται πυρετός 38-38,5ο C και ο αριθμός των λευκοκυττάρων του αίματος μπορεί να είναι οριακά αυξημένος εκτός αν έχει επέλθει ρήξη ή περιτονίτιδα. Στα ούρα μερικές φορές μπορεί να ανευρεθούν λεύκωμα και πυοσφαίρια. Η ακτινογραφία κοιλίας μπορεί να μας δείξει κοπρόλιθο. Ο υπέρηχος κοιλίας θα μας δώσει την εικόνα διογκωμένης σκωληκοειδούς απόφυσης
Η διαφορική διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η μεσεντέρια λεμφαδενίτιδα από γερσίνια, η εντερική απόφραξη, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, η ουρολιθίαση, η χολολιθίαση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
Ουσιαστικά ο παιδίατρος μπορεί να διαγνώσει το νόσημα με το ιστορικό (εμετοί, ναυτία, αδιαθεσία, ωχρότητα, πυρετός), την φυσική εξέταση (ήπια έως έντονη ευαισθησία περιομφαλικό ή εντοπισμένα στο Δ.Λ.Β) την πορεία της νόσου. Επί υποψίας σκωληκοειδίτιδας απαγορεύεται η χρήση παυσιπόνων διότι αλλοιώνουν την κλινική εικόνα και την ένταση του κοιλιακού άλγους και μπορεί να οδηγήσουν σε λανθασμένες διαγνώσεις. Επίσης ο παιδίατρος μπορεί να προβεί σε υπέρηχο κοιλίας και γενική εξέταση αίματος, ΤΚΕ.
Επί υποψίας συνίσταται άμεσα παιδοχειρουργική εκτίμηση για περαιτέρω αντιμετώπιση. Η θεραπεία συνίσταται σε αφαίρεση της φλεγμαίνουσας σκωληκοειδούς. Σε περίπτωση διάτρησης γίνεται παροχέτευση της περιτοναικής κοιλότητας και χορήγηση ευρέος φάσματος αντιβιοτικών.
Άρθρο του Γεωργίου – Ζαχαρία Ζαντόπουλου
Παιδίατρος – Διδάκτωρ Παν.Αθηνών
