Εγκολεασμός
Ως εγκολεασμός ορίζεται η διολίσθηση ενός τμήματος του εντέρου μέσα στο περιφερικό τμήμα του εντέρου. Ο ιδιοπαθής εγκολεασμός είναι συχνός στην παιδική ηλικία και συμβαίνει μεταξύ 6ου και 18ου μήνα ζωής και μόνο σε 15 % των περιπτώσεων μετά το 3ο έτος ζωής.
Δεν έχει αναγνωριστεί αιτιολογικός παράγοντας αλλά πιθανός παράγοντας είναι η υπερπλασία των πλακών του λεμφικού ιστού. Ειδικός αιτιολογικός παράγοντας ανευρίσκεται σε 5 % των περιπτώσεων. Σε μεγαλύτερες ηλικίες αίτιο αποτελεί το εκκόλπωμα του Meckel,πιθανοί πολύποδες και το λεμφοσάρκωμα.
Ιδιαίτερη σημασία τόσο για τους γονείς όσο και για τους παιδιάτρους δεν έχει τόσο η αιτιολογία όσο η κλινική εικόνα. Αρχικά έχουμε οξύ κωλικοειδές διαλείπων κοιλιακό άλγος που στην βρεφική ηλικία χαρακτηρίζεται από επίμονο κλάμα και ιδιαίτερη ανησυχία. Κατά την διάρκεια των επεισοδίων το βρέφος κλαίει γοερά ,κάμπτει τα γόνατα και πιθανώς να έχουμε και έμετο. Τα όψιμα συμπτώματα είναι πυρετός, αδιαθεσία, ωχρότητα ,εικόνα πάσχοντος οργανισμού και αποβολή κοπράνων με το χρώμα του ζελέ από φραγκοστάφυλο και το οποίο είναι διαγνωστικό κριτήριο. Η ψηλάφηση της κοιλίας βοηθάει στην διάγνωση ενώ ο βαριούχος υποκλυσμός δρα τόσο διαγνωστικά (επιβεβαίωση διάγνωσης) όσο και θεραπευτικά (ανάταξη εγκολεασμού στο 60 -70 % των περιπτώσεων).
Η διαφορική διάγνωση του εγκολεασμού είναι η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, η μεσεντέρια λεμφαδενίτιδα από γερσίνια, η εντερική απόφραξη, η φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, η ουρολιθίαση, η χολολιθίαση και το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου,η σκωληκοειδίτιδα κ.α
Η χειρουργική εκτίμηση είναι απαραίτητη και η χειρουργική ανάταξη γίνεται όταν έχουμε σημεία περιτονίτιδας ή καταπληξίας ,όταν αποτύχει η ανάταξη με τον βαριούχο υποκλυσμό ή όταν υπάρχουν πιθανότητες ανεύρεσης του αιτιολογικού παράγοντα.
Βιβλιογραφία
Byrne William,Πεπτικό Σύστημα,Βασική Παιδιατρική ΝELSON
Αφήστε το μήνυμα σας →
