Δυσκοιλιότητα, Απώλεια κοπράνων, Εγκόπριση.
Δυσκοιλιότητα καλείται η δυσκολία ή η καθυστέρηση της αφόδευσης. Ως αποτέλεσμα αυτού το κατώτερου μέρους του ορθού είναι πλήρες κοπράνων, τα οποία είναι συνήθως σκληρά αλλά έχουν φυσιολογική σύσταση.
Απώλεια κοπράνων καλείται η μη αποδεκτή αφόδευση η οποία μπορεί να συμβεί ακούσια σε χρόνια δυσκοιλιότητα.
Η εγκόπριση είναι η μη αποδεκτή αποβολή φυσιολογικών κοπράνων σε παιδιά με φυσιολογική εντερική λειτουργία.
Ο έλεγχος των σφικτήρων γίνεται συνήθως στην ηλικία 2,5-4 ετών. Η εγκόπριση σε παιδιά σχολικής ηλικίας είναι ένδειξη συναισθηματικής διαταραχής.
Η οξεία δυσκοιλιότητα μπορεί να προκαλέσει δυσκολία και πόνο κατά την αφόδευση, ρήξη βλενογόννου του πρωκτού και επώδυνη ραγάδα δακτυλίου. Το παιδί λόγω πόνου από τα σκληρά κόπρανα αποφεύγει την αφόδευση επιδεινώνοντας το πρόβλημα. Η ανεπαρκής εκπαίδευση υγιεινής ή απουσία εξοπλισμού στο νηπιαγωγείο ή σχολείο επιτείνει το πρόβλημα με αποτέλεσμα την χρόνια δυσκοιλιότητα. Η είσοδος κοπράνων στο ορθόπροκαλεί την επιθυμία για αφόδευση. Αν το ορθό είναι χρόνια διατεταμένο, δεν δημιουργείται αυτή η αίσθηση και προκαλείται η διάρροια από υπερπλήρωση. Η οξεία δυσκοιλιότητα παρατηρείται στα περισσότερα παιδιά μετά από επεισόδια νοσηλείας ή ασθένειας. Περίπου 5-10 % των παιδιών σχολικής ηλικίας παρουσιάζουν χρόνια δυσκοιλιότητα.
Διάγνωση
Το ιστορικό βοηθά στην διφοροποίηση μεταξύ εγκόπρισης και διάρροιας από υπερπλήρωση. Αν η έναρξη αρχίσει αμέσως μετά τον τοκετό, ή δυσκοιλιότητα κατά το πρώτο έτος ζωής με εναλλαγές δυσκοιλιότητας και διάρροιας, με ανεπαρκή πρόσληψη βάρους θα πρέπει να διερευνώνται κάποια ειδικά οργανικά αίτια.
Ειδικά αίτια χρόνιας δυσκοιλιότητας είναι:
– Υπερασβεστιαιμία
– Νόσος ΗIRSCHSPRUNG
– Υποθυρεοειδισμός
– Διαβήτης
– Αφυδάτωση
– Στένωση πρωκτού
– Φάρμακα
Αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση των παιδιών με ιδιοπαθή δυσκοιλιότητα αρχίζει με εφησυχασμό της οικογένειας πως αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα. Στόχος είναι η φυσιολογική ανώδυνη εντερική λειτουργία και ο έλεγχος των σφικτήρων. Αρχικά θα πρέπει να κενωθεί το ορθό με συστηματική χορήγηση υποθέτων(καθημερινά για 2-7 μέρες) ή με 1-2 υποκλυσμούς φωσφόρου ή χρήση ισχυρών καθαρτικών. Η χορήγηση καθαρτικών θα πρέπει να συνοδεύεται και με αλλαγή συμπεριφοράς. Το παιδί θα πρέπει να κάθεται στην τουαλέτα για 5-10 λεπτά, 30 λεπτά μετά το γεύμα. Αν δεν υπάρξει εντερική κινητικότητα δεν θα πρέπει να επιπλήττεται από τους γονείς.Αντιθέτως να επιβραβεύεται σε κάθε επιτυχημένη κένωση. Τα παιδιά με συστηματικά και συχνά επεισόδια εγκόπρισης θα πρέπει να εξετάζονται από παιδίατρο και πιθανώς παιδοψυχολόγο.
Άρθρο του Γεωργίου – Ζαχαρία Ζαντόπουλου
Παιδίατρος – Διδάκτωρ Παν.Αθηνών
Καλησπέρα σας έχω ενα κορίτσι 6 ετων και έχει πρόβλημα εγκοπρισης περιπου ενα χρονο…..είχε πρόβλημα δυσκοιλιότητας πριν….έπινε effecol junior αλλά εδώ και καιρό το σταματησαμε….είχε ενα διαστημα που ηταν εντάξει τώρα όμως το πρόβλημα ξαναπαρουσιάστηκε…τι μπορω να κάνω;;;;
Reply →Καλησπέρα σας ,έχω μια κόρη που σήμερα είναι δέκα ετών. Πρίν 2,5 Χρόνια περίπου άρχισε να παρουσιάζει εγκόπριση δευτερογενούς τύπου. Πιθανολογώ οτι δημιουργήθηκε απο τραυματικό στρες λόγω πίεσης στο σχολικό περιβάλλον ( υπάρχει διαπιστωμένη ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες) καθώς επίσης και από πίεση μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον ( περίοδος συγκρούσεων με τη μητέρα της και οικογενειακής αναστάτωσης). Παρόλο που η οικογενειακή κατάσταση έχει ηρεμήσει, εχει γίνει στο Νοσοκομείο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης έλεγχος παθολογικός και στο Παπαγεωργιου νευρολογικός και δεν υπήρξε κάτι παθολογικό. Παρόλο που συνεχίζει συνεδρίες ψυχοθεραπείας σχεδόν συνεχόμενα τα 2 τελευταία χρόνια η κατάσταση παραμένει δύσκολη και ενώ έδειξε μια μικρή βελτίωση πριν λίγους μήνες έχουμε ξανά την ίδια εικόνα με σχεδόν καθημερινά συμπτώματα. Παρακαλώ όπως μας προτείνετε κάποια λύση στο πρόβλημα.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Reply →Καλησπέρα σας ,έχω μια κόρη που σήμερα είναι δέκα ετών. Πρίν 2,5 Χρόνια περίπου άρχισε να παρουσιάζει εγκόπριση δευτερογενούς τύπου. Πιθανολογώ οτι δημιουργήθηκε απο τραυματικό στρες λόγω πίεσης στο σχολικό περιβάλλον ( υπάρχει διαπιστωμένη ΔΕΠΥ και μαθησιακές δυσκολίες) καθώς επίσης και από πίεση μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον ( περίοδος συγκρούσεων με τη μητέρα της και οικογενειακής αναστάτωσης). Παρόλο που η οικογενειακή κατάσταση έχει ηρεμήσει, εχει γίνει στο Νοσοκομείο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης έλεγχος παθολογικός και στο Παπαγεωργιου νευρολογικός και δεν υπήρξε κάτι παθολογικό. Παρόλο που συνεχίζει συνεδρίες ψυχοθεραπείας σχεδόν συνεχόμενα τα 2 τελευταία χρόνια η κατάσταση παραμένει δύσκολη και ενώ έδειξε μια μικρή βελτίωση πριν λίγους μήνες έχουμε ξανά την ίδια εικόνα με σχεδόν καθημερινά συμπτώματα. Παρακαλώ όπως μας προτείνετε κάποια λύση στο πρόβλημα.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Reply →