Σιδηροπενική Αναιμία
Η σιδηροπενική αναιμία ανήκει στην κατηγορία των στερητικών αναιμιών και αποτελεί την πιο συχνή αναιμία στην βρεφική και παιδική ηλικία. Εμφανίζεται συνήθως από την ηλικία των 6 μηνών μέχρι τα 2-3 χρόνια της ζωής και στην εφηβική ηλικία.
Στα τελειόμηνα παιδιά και στα πρόωρα δεν αναπτύσσεται πριν από τον 6ο και 4ο μήνα αντίστοιχα εφόσον τα αποθέματα σιδήρου της μητέρας είναι ικανοποιητικά και δεν υπάρχουν επιπλοκές κυήσεως. Οι πιο συχνοί παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση της σιδιροπενικής αναιμίας είναι:
α)Η ελαττωμένη περιεκτικότητα τροφών σε σίδηρο.
β)Ο γρήγορος ρυθμός ανάπτυξης των παιδιών
γ)Η ανεπαρκής απορρόφηση σιδήρου
δ)Η απώλεια αίματος μόνη ή σε συνδυασμό
Γενικά το ποσοστό του σιδήρου που απορροφάται από τις ζωικές τροφές είναι μεγαλύτερο από ότι στις φυτικές. Το ποσοστό του σιδήρου που απορροφάται από το γυναικείο γάλα είναι μεγαλύτερο από ότι στο αγελαδινό. Ο μητρικός θηλασμός αποτρέπει την εμφάνιση σιδηροπενίας. Η σιδηροπενία προυπάρχει της αναιμίας η οποία αποτελεί την τελική έκφραση της αναιμίας.
Κλινική εικόνα-Εργαστηριακά ευρήματα
Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την βαρύτητα της αναιμίας. Σε μέτριου βαθμού αναιμία παρατηρείται ωχρότητα, ανορεξία. Σε βαριά αναιμία παρατηρείται διόγκωση σπλήνα, αλλοτριοφαγία, ευερεθιστότητα, υπερκινητικότητα, διαταραχή ψυχισμού, συμπεριφοράς. Επίσης μπορεί να παρατηρηθεί χαμηλή σχολική επίδοση και μειωμένη ικανότητα για σωματική άσκηση.
Σε εργαστηριακό έλεγχο θα διαπιστωθεί από τον παιδίατρο φυσιολογικός ή μειωμένος αριθμός ερυθρών αιμοσφαιρίων, ελάττωση της αιμοσφαιρίνης(Hb),του αιματοκρίτη(Ht),και χαμηλές τιμές MCV,MCH,MCHC.Τα ερυθρά παρουσιάζουν μικροκυττάρωση, υποχρωμία. Επίσης διαπιστώνεται και χαμηλή φερριτίνη στον ορό του αίματος.
Θεραπεία
Σε διαπιστωμένη σιδηροπενική αναιμία ο θεράπων παιδίατρος χορηγεί σκευάσματα σιδήρου από το στόμα Σε βαριά περιστατικά συνίσταται νοσοκομειακή νοσηλεία και θεραπεία.
Άρθρο του Γεωργίου – Ζαχαρία Ζαντόπουλου, 12-03-2015
Παιδίατρος – Διδάκτωρ Παν.Αθηνών
