Ο εμβολιασμός στα πρόωρα νεογνά
Τα πρόωρα νεογνά αποτελούν από μόνα τους μια ιδιαίτερη κατηγορία και ένα ξεχωριστό κεφάλαιο της παιδιατρικής. Τα πρόωρα νεογνά αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο λοιμώξεων λόγω του ανώριμου ανοσοποιητικού συστήματος που διαθέτουν εξαιτίας της προωρότητας.
Όσο πιο πρόωρο είναι το νεογνό τόσο πιο ανώριμο είναι και το ανοσοποιητικό σύστημά του.
Ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι η ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος που γίνεται με την έκθεση του παιδιού στα αντιγόνα περιβάλλοντος επισυμβαίνει το ίδιο γρήγορα στα πρόωρα όσο και στα τελειόμηνα νεογνά.
Έτσι τα πρόωρα πρέπει να αρχίζουν τους εμβολιασμούς στην ηλικία των 2 μηνών (από την γέννηση) ανεξάρτητα από τους μήνες κύησης. Το ακυτταρικό εμβόλιο του κοκκύτη και το συζευγμένο εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο πρέπει να γίνονται όσο το δυνατόν νωρίτερα,δηλαδή στην ηλικία 2-3 μηνών.
Το πρόγραμμα εμβολιασμών στα πρόωρα είναι το ίδιο όπως και στα τελειόμηνα.
Η πρώτη δόση του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Β δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψην όταν αυτή γίνεται κατά την γέννηση και το βάρος του παιδιού είναι κάτω από 2 κιλά.Τονίζεται ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι εμβολιασμένος και ο περίγυρος των πρόωρων νεογνών.
Βιβλιογραφία
– Archives de Pediatrie 2007,14,S 24-30,
– Περιοδικό Υγείας,Εμείς ο Παιδίατρος και ο Γυναικολόγος,Τεύχος 2 ,2008
Άρθρο του Γεωργίου – Ζαχαρία Ζαντόπουλου
Παιδίατρος – Διδάκτωρ Παν.Αθηνών
